İNSANLARI DİNLEME SANATI

İnsanları dinlemek sanata benziyor.

Anlamak dinlemekten ileri gelir.

Dinlemek ise anlaşılmaktan..

   Karşınızdaki kişinin ne anlattığı önemli olmaksızın eşit mesafede saygı duyarak ve önyargısız dinlemek aynı zamanda karşınızdaki kişinin size olan güvenini de yansıtır.

   Güven ise günümüzde havada kalan, çok çabuk tükettiğimiz, geri kazanmakta zorlandığımız bir kavram olarak karşımıza çıkmakta.

   Peki insanları dinlemeyi mi yoksa konuşmayı ya da anlatmayı mı seviyoruz?

İnsanları dinlemek genelde yorucu, zor ya da gereksiz gibi gelse de doğru işlendiğinde hem siz de hem de karşı tarafta iyileşme etkisi yarattığını görebiliyoruz.

   Dinlemenin öncesinde zihnimizde barındırdığımız düşünceler de iletişimin kalitesini etkiler. Örneğin; “ben zaten ne söyleyeceğini biliyorum” ya da “işte tam da benim tahmin ettiğim gibi düşünüyor hiç değişmeyecek” gibi yargılar bizi sağlıklı bir etkileşime maalesef götürmez.

   Karşımızdaki kişi anlattığı sorundan daha farklı nedenlere sahip olabilir. Ve belki de farkında olmayabilir. Bize düşen her anlatılanı derin keşfe çıkmaktan ziyade bazen söyleyemediklerini duyabilmek ya da hissedilmek. Sorabildiğimiz sorularla onu anlamaya çalıştığımızı belli etmek de olabilir.

    Herkesin doğru ve yanlışı farklı olmakla beraber, değer ve beklentileri de değişkenlik gösterir. Dolayısıyla bir kişiyi dinlerken kendi yargılarımızı, toplumun yargılarını bir kenara bırakıp onun gerçeklerine odaklanmalıyız.

   Yaşamın ritmi herkes için farklı atmakta. Kiminin karanlığı kiminin aydınlığı ile savaşır. Kazanan ise kişiden kişiye durumdan duruma göre değişkenlik gösterir.

   Bize düşen ise yaşanmışlıklara saygı duymak ve yaşanmışlıkların gerçeğine odaklanarak anlatılanları değerlendirmek..

Nihal EFE

07.01.2023